Последниот роман на Борис Вијан, напишан пред неговата смрт во 1959 година, е неговото најсериозно и најразиграно дело. Во низа бизарни и апсурдни епизоди, Вијан ја раскажува приказната за психијатарот Жакмор кој, во потрага по „жртва“ за неговите психоаналитчки сеанси, доаѓа во едно приморско изолирано село, во кое живеат чудни жители со уште почудни навики. Покрај низата неразбирливи настани, како панаѓури на кои се продаваат луѓе или брутални жртвувања на животни, психијатарот се соочува и со најчудната загатка: трансформацијата на апсолутната љубов во насилство.