Kamienie na szaniec – utwór-dokument (literatura faktu) autorstwa Aleksandra Kamińskiego szczegółowo relacjonujący przebieg oraz metody walki członków Małego Sabotażu i dywersji w pierwszych latach II wojny światowej[2]. Oparta jest na autentycznych wydarzeniach z okresu okupacji niemieckiej Warszawy podczas II wojny światowej.

Grupa (której autor nadał fikcyjną nazwę Buki) chłopców z 23. warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarnia”, wśród nich Alek (w pierwszym podziemnym wydaniu dla zachowania tajemnicy konspiracji jako Wojtek), Zośka (w pierwszym podziemnym wydaniu jako Staśka) i Rudy (w pierwszym podziemnym wydaniu jako Czarny) kończy maturą Liceum im. Stefana Batorego w VI 1939 roku. Mają piękne młodzieńcze plany, które zostają przekreślone przez wojenną rzeczywistość.

Autor mówi o swojej książce, że jest to: „Opowieść o wspaniałych ideałach braterstwa i służby, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i pięknie żyć”[3]. Tytuł nawiązuje do wiersza Juliusza Słowackiego Testament mój.

Książka Kamienie na szaniec weszła do kanonu lektur szkolnych.
(from Wikipedia)